tag:blogger.com,1999:blog-344400012024-03-13T17:24:11.724+01:00Te voet naar Santiago de Compostelastevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.comBlogger22125tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1171817092006410632007-02-18T17:43:00.000+01:002007-02-18T17:44:52.220+01:00<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"><tr><td align="center"><script type="text/javascript" src="http://www.worldtimeserver.com/clocks/embed.js"></script><script type="text/javascript" language="JavaScript">objBE = new Object;objBE.wtsclock = "wtsclock001.swf";objBE.color = "CC6600";objBE.wtsid = "BE";objBE.width = 175;objBE.height = 175;objBE.wmode = "transparent";showClock(objBE);</script></td></tr><tr><td align="center"><h2>Brussels</h2></td></tr></table>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1161028518045276182006-10-16T21:51:00.000+02:002006-10-16T21:55:18.230+02:00Diploma<a href="http://photos1.blogger.com/blogger/5929/3795/1600/compostela.jpg"><img style="CURSOR: hand" alt="" src="http://photos1.blogger.com/blogger/5929/3795/320/compostela.jpg" border="0" /></a>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1160599589345837142006-10-11T22:44:00.000+02:002006-10-11T22:46:29.496+02:00Het nulpunt<a href="http://photos1.blogger.com/blogger/5929/3795/1600/het-nulpunt.jpg"><img style="CURSOR: hand" alt="" src="http://photos1.blogger.com/blogger/5929/3795/320/het-nulpunt.jpg" border="0" /></a>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159466774126113662006-09-28T20:04:00.000+02:002006-09-28T20:37:29.060+02:00Het Santiago moment<a href="http://photos1.blogger.com/blogger/5929/3795/1600/santiaga.jpg"><img style="CURSOR: hand" alt="" src="http://photos1.blogger.com/blogger/5929/3795/320/santiaga.jpg" border="0" /></a>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159464979718324982006-09-28T19:36:00.000+02:002006-09-28T20:52:51.736+02:00Het verhaal van de tuinman<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">...en zo ben ik dan gisteren van Santiago teruggereisd naar Léon. In zes uur dezelfde afstand afgelegd als te voet in twee weken. De bus volgde een eindje de Camino, weliswaar in tegengestelde richting.</span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Wel grappig om te kijken naar die zwoegende wandelaars met rugzakken en wandelstokken. Het lijkt wel een eindeloos aantal. Je kijkt even terug in de tijd als je die lange sliert pelgrims ziet.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Je denkt na over wat er allemaal in je gedachten opkwam tijdens die lange, eenzame tochten.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Zo heb ik onder het wandelen dikwijls gedacht aan vragen die achteraf komen als iemand overleden is. Hadden we niet beter dit gedaan ? Hadden we niet beter dat gedaan ? Hebben we wel de juiste beslissing op het juiste moment genomen ?</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Mensen die al een dierbare verloren hebben zullen zich ongetwijfeld kunnen weervinden in dit soort uitspraken.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Alsof je met dat soort vragen hetgeen gebeurd is ongedaan kan maken en het verleden veranderen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">In dat opzicht heb ik troost ervaren in een Indisch verhaaltje uit een boek van Els dat ik onlangs las.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het gaat zo :</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>Een tuinman snelt doodsbleek het huis van zijn meester binnen en vertelt hem dat hij in de achtertuin de Dood heeft ontmoet. Hij smeekt zijn meester hem zijn paard af te staan, zodat hij daarop kan vluchten naar de stad Isfahan, die op een dagreis afstand daar vandaan ligt.</em></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>De meester stemt toe en de tuinman rijdt in allerijl weg.</em></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>Nu loopt de meester zelf zijn tuin in en treft daar inderdaad de Dood aan.</em></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>"Waarom heb je mijn tuinman zo aan het schrikken gemaakt ?" vraagt hij aan de Dood.</em></span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><em>Waarop deze antwoordt : "Ik wilde hem niet laten schrikken. Zelf was ik hoogst verwonderd, dat ik uw tuinman hier aantrof, terwijl ik de opdracht heb gekregen hem vanavond in Isfahan te gaan halen..."</em></span><br /><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159456877629518242006-09-28T17:20:00.000+02:002006-09-28T17:21:18.490+02:00Thanks<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Hey voor ik hier nog wat verder vertel wil ik eerst van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te danken die me via sms, commentaar of gedachte gesteund heeft.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het is geen gemakkelijke tocht geweest en jullie positieve input heeft het op moeilijke momenten draaglijker gemaakt !</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Daarvoor van harte merci !!!</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159367638437066462006-09-27T16:33:00.002+02:002008-12-28T01:19:11.924+01:00De oceaan<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Al vroeg vertrek ik vanuit Olveiroa. Het begin van de ochtend is veelbelovend, het regent namelijk niet !</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Tussen 8 en 9 uur krijg ik zelfs een streepje zon te zien.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Algauw duikt ze achter een dik pak mist. Het motregent en het pad is nauwelijks te zien.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik blijf droog en dat is het belangrijkste.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Hier heeft het goed gebrandt, van het bos blijft niet veel meer over dan een naargeestige verzameling verbrande bomen, het lijken wel reusachtige naalden. Je kan het vuur nog ruiken.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het gerucht doet de ronde dat de vuurhaarden in brand gestoken zijn om land te winnen. Wie zal het zeggen ? Weg is het bos in elk geval.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Op de berg boven het dorp Cee trekt de mist open en kan ik voor het eerst de Atlantische oceaan zien.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Dit maakt hevige gevoelens los. Ongeveer 400 kilometer heb ik nu gewandeld en de eerste aanblik op de zee is onvermijdelijk emotioneel.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik daal af en volg de Camino door Cee en Corcubion, het volgende dorp.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Hier zijn de gele pijltjes even verdwenen en wordt het zoeken naar de juiste weg.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Nog 15 kilometer van Finisterra verwijderd, ik vertraag het staptempo. Het lijkt wel of ik na die lange tijd wandelen niet op mijn bestemming wil geraken.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Langzaam maar zeker kom ik dichterbij.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">In Finisterra vind ik de albergue en kom ik Veerle tegen, die ik in Negreira ontmoet heb.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ze heeft een stukje de bus genomen de dag voordien wegens het slechte weer.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ook het hollands koppel duikt plots terug op.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Na wat kleren gewassen te hebben maakt iedereen zich op om naar het nulpunt te gaan, het einde van de wereld. Het ligt op 4 kilometer van het dorp Finisterra.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Dit is het einde van de Camino de Santiago, van hieruit kan je enkel nog de oceaan overzwemmen als je nog wat verder wil. </span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De faro van Finisterra bevindt zich op een soort klif. De wolken hebben zich samengepakt, het weer ziet er niet erg veelbelovend uit. Even een fotootje genomen aan het 0.00 merkteken en verder doorstappen naar het vuurtorengebouw.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik heb het me lichtelijk anders voorgesteld. Ik had gedacht dat je gemakkelijk naar het water zou kunnen gaan maar dat blijkt een tegenvaller. Het water bevindt zich ongeveer een hondertal meter dieper naar beneden langs steile rotsen. Ik begin de afdaling naar beneden.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Helemaal zonder gevaar is het niet, anderen dalen ook af maar de meeste blijven halfweg steken.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Maar ja, wat wil je, ik heb hier een opdracht te vervullen, ik heb zo ver gelopen...</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Uiteindelijk geraak ik tot het water, woeste golven kletsen over de rotsen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik heb de as van papa meegebracht in een potje en verstrooi ze in een plas die voortdurend door het water overspoelt wordt.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ondertussen begint de misthoorn van de vuurtoren te loeien want een dichte mist pakt de rots volledig in.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Een oorverdovend lawaai is het, zoiets heb ik nog nooit gehoord. De echo loeit secondenlang door over de oceaan.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Om de minuut herhaalt zich dit, het lijkt wel een laatste afscheidsgroet.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik klim langzaam terug naar boven en merk dat de misthoorn ongeveer iedereen van de rots verjaagd heeft.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Mijn opdracht is volbracht, ik bel naar mama en ga langzaam terug naar Finisterra terwijl het donker wordt</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">.</span><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">...</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">In het dorp. Enkele Tsjechen nodigen me uit om wat te gaan eten in de albergue. Ze maken een soort hartige pannenkoeken voor iedereen die er zin in heeft. Nadien gaan we met zijn allen op de dijk zitten en de ene fles wijn na de andere wordt gekraakt. Zowat iedereen wordt dronken.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Vladimir, een Tsjech van 60 danst met iedereen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik zit er wat gelaten bij. Blij dat het allemaal achter de rug is maar moe. </span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De vuelta naar huis kan nu beginnen.</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159303790829549352006-09-26T22:23:00.000+02:002006-09-28T19:58:51.716+02:00Wat kosmische sympathie allemaal kan doen...<span style="font-size:85%;">Halfzeven in de ochtend. Ik loop in het donker over een bospad. Bijna niets te zien en ik keer enkele malen op mijn stappen terug omdat ik de weg kwijt ben. Nu ben ik echt blij dat het licht wordt.</span><br /><span style="font-size:85%;">37 kilometer te stappen naar de volgende herberg, dit is geen onoverkomelijke opdracht.</span><br /><span style="font-size:85%;">Ware het niet dat Gordon, de storm die nu Galicia teistert, roet in het eten gooit.</span><br /><span style="font-size:85%;">Ik wandel heel de tijd alleen en het begint te regenen. Niet zomaar een buitje maar een echte regenstorm.</span><br /><span style="font-size:85%;">Overal takken op het pad en hier en daar omgewaaide bomen.</span><br /><span style="font-size:85%;">Op dit moment heb ik weinig meer opties dan door te stappen.</span><br /><span style="font-size:85%;">De elementen komen in alle hevigheid op me neer.</span><br /><span style="font-size:85%;">Dit is wat kosmische sympathie genoemd wordt. </span><br /><span style="font-size:85%;">Atmosferische omstandigheden die een afspiegeling zijn van de innerlijke gevoelswereld, soit, mijn innerlijke gevoelswereld dus. (</span><span style="font-size:85%;">Met dank aan muze voor de uitdrukking ;-)</span><br /><span style="font-size:85%;">9 uur wandelen in de regen. Op den duur is er niets meer droog.</span><br /><span style="font-size:85%;">Ik voel mij zo verzopen als een nat konijn.</span><br /><span style="font-size:85%;">Erger kan niet denk ik bij mezelf. Ik stap door met verstand op 0,000</span><br /><span style="font-size:85%;">Ik denk eraan om op te geven maar ik kan er moeilijk in the middle of nowhere de brui aan geven.</span><br /><span style="font-size:85%;">Dit is mentaal gezien de hardste trip van mijn Camino.</span><br /><span style="font-size:85%;">Aan alles komt een eind, aan alles komt een eind, aan alles komt een eind... </span><br /><span style="font-size:85%;">Dit gezegde spookt gans de tijd door mijn hoofd.</span><br /><span style="font-size:85%;">En inderdaad... plotseling is er dan een wegwijzer : albergue de peregrinos 1 kilometro.</span><br /><span style="font-size:85%;">Geweldig sympatiek moet de kosmos me wel vinden want als ik stop met stappen stopt het meteen ook met regenen.</span><br /><span style="font-size:85%;">De zon komt zelfs door de wolken, genoeg om kleren en schoenen op een wasdraad te laten drogen.</span><br /><span style="font-size:85%;">En ik heb een bed vandaag ! Wat een luxe.</span><br /><span style="font-size:85%;">Het leed van vandaag is snel vergeten. De hospitalero van dienst serveert soep met brood, geweldig.</span><br /><span style="font-size:85%;">Hoe een mens met zulk een simpele dingen zoals een dak boven je hoofd, een bed, soep en brood, toch zo gelukkig kan zijn na een dag van wreed afzien.</span><br /><span style="font-size:85%;">Morgen nog een dag wandelen en dan zal ik, als alles goed gaat, Finisterra bereiken.</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159302108848872442006-09-26T22:21:00.000+02:002006-09-26T22:21:49.710+02:00De albergue van Negreira<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Wegens hevige regenval heb ik de afstand van Santiago naar Negreira, 22 kilometer, per bus afgelegd. </span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">2€ is geen geld en ik wil niet door die regenstorm. Het is trouwens veel te laat om te voet te vertrekken.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Als ik in de albergue aankom is er geen enkel bed meer vrij. Er wordt me een matras toegewezen welke ik eventueel ergens kan neerleggen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De albergue zit echter vol pelgrims, het lijkt meer op een busstation waar mensen wat doelloos rondlopen en wachten.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Wachten dus... tot iedereen gedaan heeft met eten en de tafels opzij geschoven kunnen worden.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Een hollands koppel, Hans en Marry, bieden me eten aan.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het gebeurt dikwijls dat mensen die eten over hebben delen wat ze hebben met eenzaten zoals ik.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Dit is de echte pelgrimspirit.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Nadien komen er anderen binnen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ruth, een flink uit de kluiten gewassen Duitse vraagt me naar het waarom van mijn Camino.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Als ik het vertel wordt iedereen stil aan tafel.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het was tot nu toe niet mijn gewoonte veel over mijn doel te zeggen tegen de andere pelgrims doch hier komt vanavond verandering in.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Veerle, een vlaams meisje begint te wenen. Ze vertelt me dat ze vorig jaar november haar dochtertje van vier verloor aan, jawel, een hersentumor. Net hetgeen papa ook overkwam.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Vandaar dus... niemand is hier zonder reden.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Flessen wijn worden gedeeld en er wordt nog wat gepraat.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Tafels worden opzij geschoven en matrassen op de grond gelegd.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik word tussen een muur en Jiri, een Tsjechische jongeman, gesardineerd.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Kan echter de slaap niet vatten. Ik hoor teveel geluiden rondom mij en voel me ietwat onbehaaglijk.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Op zo een kleine oppervlakte zoveel mensen bijeen leggen is niet gezond voor lichte slapers.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Rond 5 uur in de ochtend heb ik er genoeg van. Ik pak mijn spullen samen en verlaat de albergue van Negreira.</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159300618873721292006-09-26T21:56:00.001+02:002008-12-28T01:12:02.640+01:00Wierook<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Wie ooit eens een gigantisch wierookvat over en weer wil zien zwieren in een kerk reppe zich naar de kathedraal van Santiago.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Tijdens de pelgrimsmis wordt deze actie met veel zin voor dramatiek tot stand gebracht.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Enkele potige kerels trekken het vat eerst met een gigantische ruk naar boven en pendelen het dan van de ene naar de andere zijbeuk. </span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het ziet er allemaal een beetje gevaarlijk uit al vermoed ik dat enige expertise van de bedieners van het vat vermijdt dat het op de hoofden van de gelovigen terecht komt.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De moeite waard om eens te zien als je ooit in Santiago passeert om welke reden dan ook.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Verder wordt in de mis een lijst voorgelezen van de pelgrims die de vorige dag hun diploma kregen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Daar de priester een beetje binnensmonds sprak heb ik niet verstaan of ik genoemd werd.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het biezonderste is dat ik mijnen diplom op zak heb !</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">En nu naar Finisterra.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"></span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159002821510239432006-09-23T11:04:00.000+02:002006-09-23T11:13:46.336+02:00Finis-Terra<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Vandaag begin ik aan het tweede en moeilijkste deel van mijn tocht. Een tocht die me naar het einde van de wereld zal brengen, Finisterra.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">In de middeleeuwen was deze plaats gelegen aan de kust, de verst gekende uithoek van de toen gekende wereld.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ongeveer drie dagen zal ik nodig hebben om de 90 kilometer van Santiago tot Finisterra af te leggen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Hier zal ik de as van papa die ik al heel de weg met me meedraag in de Atlantische oceaan uitstrooien.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De weersverwachting voor de komende dagen ziet er somber uit, </span><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">100% regenkans voor Finisterra en omgeving. Hopelijk verandert het weer toch nog wat want drie dagen in de regen lopen is geen prettig vooruitzicht maar we houden de moed erin !</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Nu moet ik echter snel weg want om 12u stipt begint de pelgrimsmis in de kathedraal, ik hoor de klokken al luiden !</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Wordt vervolgd...</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159002253002325792006-09-23T11:01:00.000+02:002006-09-23T11:04:15.016+02:00Fotookes<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Het posten van fotos is hier wat omslachtig, daar zal ik me mee bezighouden op een idealer moment dus hiervoor nog wat geduld graag !</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159002054663324992006-09-23T10:52:00.000+02:002006-09-23T11:00:54.760+02:00De Compostela<span style="font-size:85%;">De kathedraal van Santiago is werkelijk overweldigend. Als je binnen bent begin je aan een soort processie waarbij je eer betoont aan enkele beelden en het beeld van San Tiago de apostel even mag knuffelen.</span><br /><span style="font-size:85%;">Het beeld dat je aanraakt bij het binnenkomen is helemaal uitgesleten door de miljoenen handen die het aangeraakt hebben.</span><br /><span style="font-size:85%;">Dan besef je pas hoeveel mensen hier al geweest zijn.</span><br /><span style="font-size:85%;">In het pelgrimsbureau ga ik mijn Compostela halen, dit is een soort diploma dat je krijgt als je de gehele tocht volbracht hebt.</span><br /><span style="font-size:85%;">Het wordt netjes in een kokertje geplaatst om het te behoeden voor schade in de rugzak.</span><br /><span style="font-size:85%;">Nadien slenter ik nog wat doelloos rond in de straten en rond 10 uur ga ik naar de albergue, een ombebouwd klooster. </span><br /><span style="font-size:85%;">Ik ben er geraakt !</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159001332526032532006-09-23T10:34:00.000+02:002006-09-23T10:50:56.190+02:00Santiago<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Vandaag ongeveer 21 kilometer te doen tot Santiago, dat lijkt me haalbaar.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik heb ondertussen wel wat last van een blaar op mijn voet maar het is te doen om door te wandelen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De rugzak ondertussen aangepast en goed bevonden.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Mijn wandeling vandaag gaat grotendeels door bos. Veel eucalyptusbomen en eikenbomen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het weer is wat verbeterd, er is niet zoveel regen meer.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De straat is nooit veraf, het geluid van het verkeer is constant hoorbaar.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Rond de middag begin ik Santiago te naderen. Ik passeer Monte de Gozo, een heuvel vanwaar je de kathedraal van Santiago kan zien. Er is ook een grote albergue waar ongeveer 1200 pelgrims kunnen slapen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Veel heb ik hier niet verloren, nog slechts 5 kilometer ben ik van Santiago verwijderd dus loop ik door.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ondertussen nog fotootje genomen van spaanse schoolmeisjes aan Santiago monument en zij ook fotootje van mij genomen, iedereen blij dus.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Bij het binnenwandelen van de stad word ik overvallen door verdriet. Ik denk veel aan mijn vader en de laatste maanden. In het biezonder aan het volgende voorval.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Een paar maanden voor zijn dood toen hij in de revalidatiekliniek lag kreeg hij plotseling enorm veel kaartjes waarin hem spoedig herstel gewenst werd door onbekende mensen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Wij vonden dit een beetje raar, het waren werkelijk tientallen, misschien zelfs honderden kaartjes van mensen die we nog nooit gezien of gehoord hadden.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Toen bleek dat een neef van hem, Karel, een aankondiging in een of ander krantje geplaatst had met de vraag massaal kaartjes te versturen om hem aan te moedigen. Een biezonder mooi gebaar vond ik dat maar als ik er nu aan terugdenk heb ik het moeilijk.</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1159000299459263372006-09-23T10:19:00.000+02:002006-09-23T10:33:44.153+02:00Herfst<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">21 september, vandaag begint de herfst en dat is duidelijk merkbaar. De storm voor de kust van Galicia stuurt ontstuimig weer mijn richting uit. Het is nog donker als ik begin te lopen, zo donker dat ik mijn zaklamp moet bovenhalen om de gele pijlen te zien.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik wandel voorbij een kerkhof.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het is keihard aan te waaien wanneer ik een eikenbos in loop. Veel takken zijn afgewaaid, sommige bomen ontworteld. Ik ben eerlijk gezegd blij dat het licht wordt maar veel verbetering brengt dat niet.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het begint nu hard te regenen. De weer is slecht en de sfeer ronduit somber.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik wandel de hele ochtend bijna alleen. Waar zijn de andere wandelaars en fietsers ?</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Af en toe stopt het met regenen maar wanneer ik mijn poncho opberg begint het steevast opnieuw, nice !</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Geheel doorweekt kom ik na 29 kilometer aan in Santa Irene, een dorp met een albergue.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Zeer knus en welgekomen na zo een dag en alweer is de bijdrage hier donativo (je geeft wat je wilt of wat je hebt) zoals overal in Galicia.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Gauw mezelf gewassen en op zoek naar wat eten, meer heb ik aan deze dag niet gehad, in de regen lopen is niet fijn.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Hopelijk morgen beter.</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1158947492302968702006-09-22T19:47:00.000+02:002006-10-17T12:31:52.923+02:00Oja, bijna vergeten...<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">...maar aanmoedigingskreten worden steeds in dank aanvaard en kunnen gsm gewijs deze pelgrim bereiken op het gekende nr.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Of ik altijd zal kunnen antwoorden is zeer de vraag daar ik me voor het grootste deel van de tijd in woest gebied bevind.</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1158946002950966862006-09-22T19:13:00.000+02:002006-09-22T19:28:08.746+02:00De beste pulpo van Galicia<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">De tocht van vandaag is een beetje langer uitgevallen dan ik voorzien had. Bestemming vandaag was eigenlijk Palas de Rei. </span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Het stadje ziet er echter ongezellig uit en trip reports van andere pelgrims zijn ook niet echt positief dus besluit ik verder te lopen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Jammer genoeg kom ik niet veel albergues meer tegen. Ik loop dus maar verder en beland uiteindelijk in Melide na een tocht van wablieft, 40 kilometer.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Zonder het eigenlijk echt te beseffen ben ik vandaag zowat in trance verder gewandeld.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De laatste 5 kilometer beginnen mijn voeten en benen plotseling raar te doen. Gelukkig is daar dan juist op tijd het dorpje met de reputatie van beste pulpo place in Galicia.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Pulpo is inktvis en een intelligent dier naar het schijnt.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik krijg er een enorme portie van voorgeschoteld op een houten bord. Ruim overgoten met gallicische witte wijn (Ribiero).</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het restaurant wordt steeds luidruchtiger doch ik kan niets verstaan van wat er gezegd wordt.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Na twee kannen witte wijn hou ik het voor bekeken en navigeer ik op automatische piloot naar mijn bed. </span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Hier gaat het licht dan letterlijk en figuurlijk snel uit.</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1158945118706022812006-09-22T19:11:00.000+02:002006-09-22T19:11:59.046+02:00Sarria, waar alles eindigde en terug begon..<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Vorige nacht werd er op de slaapzaal van de albergue een ronkconcours gehouden.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het leek wel een orkest, als de ene stopte begon er een andere.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Een lichte slaper zoals ik doet hier weinig ogen dicht.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik val dus maar in slaap als ik eigenlijk wakker moet worden. Snel naar dat station wandelen en daar merken dat de trein natuurlijk driekwartier te laat is.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ik kom aan in Sarria en word overvallen door emoties. Hier ben ik vorige keer geëindigd en ben ik met de moed in de schoenen naar huis vertrokken.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Bon, ik begin te wandelen, alle begin is altijd moeilijk. Eerst omhoog, dan omlaag. Bergachtig, heuvelachtig, goed weer en mooi landschap.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Ongeveer 25 kilometer.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Mijn rugzak moet nog getuned worden, ergens onderaan voel ik lichte irritatie aan mijn rug.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Omdat ik nogal een zwakke rug heb en liever problemen vermijd op dat vlak ga ik zo snel mogelijk een oplossing proberen bedenken.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Benen en voeten zijn ok, so far natuurlijk...</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Voor morgen wordt regen voorspeld, een overblijfsel van een orkaan heeft de kust van Galicia bereikt en zal in het binnenland voor wat zwaar weer zorgen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Duimen dat het een beetje droog blijft dus !</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1158944005166093842006-09-22T18:43:00.000+02:002006-09-22T18:53:29.500+02:00Ponferrada, 18 september<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Het is weer een beetje wennen, het pelgrimsleven. Ik zit hier momenteel in de tuin van de albergue van Ponferrada. De sfeer is vredig, het orgel van de aanpalende kapel is goed op dreef. Daarnet was het nog gregoriaans, nu meer psychedelisch van stijl.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De organist is enorm gedreven aan het freewheelen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Desondanks voel ik mij hier toch een beetje een vreemde eend.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Zonet in de Camino gestapt en nog wat onwennig...een hele ommekeer.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Iedereen in de tuin hier is al een tijdje aan het stappen, dat zie je.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De meeste zien er gebruind en lichtelijk afgepeigerd uit. Ik ben nog fris en voel mijn beenspieren nog niet maar dat zal de volgende dagen snel veranderen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">De eerste paar dagen zijn het zwaarst. Het spierkapitaal (ahummm..) dat ik vorige keer bij elkaar gespaard had is alweer verdwenen, dus dat wordt eerst even wennen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Het weer was vandaag uitstekend doch nu wordt het fris want Ponferrada ligt in de bergen.</span><br /><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;">Morgen worden de duiven hier om halfzeven gelost want om kwart na zeven wacht er een trein op mij naar Sarria, al denk ik niet dat hij lang zal wachten.</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1158943299981072262006-09-22T18:38:00.000+02:002006-09-22T18:43:18.673+02:00Ja ik leef nog...<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">maar hier is weinig internet te vinden en als je overdag 20, 30 of meer kilometers gestapt hebt gaat de prioriteit uit naar een pintje, wat eten en een bed voor de nacht.<br />Maar allez, ik zal het proberen goed maken ! Daarom nu een verslagje van de voorbije dagen.</span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1158602215449249402006-09-18T19:38:00.000+02:002006-09-18T19:56:55.723+02:00Ik heb het niet zo op bussen begrepen..<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Ola ! Deze ochtend te vijven liep het bijna weer helemaal fout ! De bus richting Charleroi die normaal in Brussel-Zuid had moeten staan was al weg of er nooit geweest. Wij waren sowieso erg nipt, dus goed mogelijk dat hij al weg was. Gelukkig werd ik gechauffeerd door ons pelgrima Els, anders zou ik daar schoon gestaan hebben. Ze heeft me dan maar gelijk naar Brussels south gevoerd. Thank you very much he Elsje !<br />Verder niet al te veel problemen gehad. Alle spaanse bussen waren, voor 1 keer op tijd ,-)<br />Zo ben ik dan van Valladolid naar Leon geraakt en van Leon naar Ponferrada, alwaar ik nu in de gemeentelijke refugio zit te internetten. Niet te lang natuurlijk, ik mag maar 15 minuten en enkel om informatie over de chemin de saint jacques te raadplegen (haha).</span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;">In de kapel achter mij is er al iemand op het orgel aan het spelen, een sfeervolle muzikale omlijsting zou ik zo zeggen.<br />Het wordt hier ook al wat donker en omdat Ponferrada in de bergen ligt ook aan de frisse kant. Vandaag was nochtans mooi weer, een stralend zonnetje.<br />De refugio zit vol kreunende en steunende wandelaars. Eigenlijk speel ik een beetje vals want ik heb vandaag alleen maar ge-openbaar vervoerd.<br />Morgenvroeg 7u12 neem ik de trein naar Sarria, waar ik mijn eerst tocht afgebroken heb. Vandaar wordt het dus echt wandelen. Ik begin al een beetje uit te zien naar het vervolg maar het heeft wel lang geduurd.<br />Groetjes aan iedereen !<br />Wordt vervolgd... </span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-34440001.post-1158345979633431972006-09-15T20:44:00.001+02:002008-12-28T00:59:16.587+01:00De stilte heeft lang genoeg geduurd…<span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Maandag hervat ik mijn tocht naar Santiago de Compostela.<br />Het zal niet gemakkelijk worden. Het is een beetje met lood in mijn schoenen dat ik vertrek, want dit is geen reis van de hoop meer zoals vorige keer.<br />Het is een opdracht, waarbij ik mezelf als doel gesteld heb een klein deel van de as van mijn vader te gaan verstrooien en op deze manier symbolisch afscheid te nemen van hem.<br />Ongeveer twee maand geleden is hij overleden maar nog elke dag denk ik aan hem en aan de periode die zijn dood voorafging.<br />In deze moderne samenleving word je verondersteld de draad vlug weer op te pikken na iemands overlijden. <br />De dood past niet in ons plaatje van happy, lucky people.<br />Deze tocht is voor mij een oefening in afscheid nemen.<br />Zware kost denken jullie misschien ? Wees gerust, ik zal het in de mate van het mogelijke ook wel luchtig proberen houden.<br />Of ik deze site regelmatig zal aanvullen hangt af van het aantal internetcafé's dat ik onderweg tegenkom. In kleinere dorpen zal dit misschien eerder een probleem zijn, wie weet ?<br />Iedereen die wil kan commentaar, suggesties, groetjes en dergelijke kwijt op deze site, dus als je je aangesproken voelt door één of ander wat hier gezegd wordt, feel free to react ! Je hoeft geen gebruikersnaam aan te maken, enkel inloggen via anonymous identity.<br />Ultreia ! Steven<br /></span>stevenhttp://www.blogger.com/profile/11226308845368196227noreply@blogger.com5