23 September 2006

Finis-Terra

Vandaag begin ik aan het tweede en moeilijkste deel van mijn tocht. Een tocht die me naar het einde van de wereld zal brengen, Finisterra.
In de middeleeuwen was deze plaats gelegen aan de kust, de verst gekende uithoek van de toen gekende wereld.
Ongeveer drie dagen zal ik nodig hebben om de 90 kilometer van Santiago tot Finisterra af te leggen.
Hier zal ik de as van papa die ik al heel de weg met me meedraag in de Atlantische oceaan uitstrooien.
De weersverwachting voor de komende dagen ziet er somber uit, 100% regenkans voor Finisterra en omgeving. Hopelijk verandert het weer toch nog wat want drie dagen in de regen lopen is geen prettig vooruitzicht maar we houden de moed erin !
Nu moet ik echter snel weg want om 12u stipt begint de pelgrimsmis in de kathedraal, ik hoor de klokken al luiden !
Wordt vervolgd...

8 comments:

Anonymous said...

Met een beetje vertraging ben je nu toch gelinkt en deftig geïntroduceerd... ;-)
Hopelijk blijft de regen je daar gespaard.

Anonymous said...

hey steven,
Ik bewonder je echt om je moed en doorzettingsvermogen, en vind het tevens een heel mooi symbolisch gebaar wat je een van de volgende dagen zal gaan doen...
Ik steun je enorm, doe jij daar ook nog even een schietgebedje voor mij? Kan ook wel een beetje kracht gebruiken de laatste tijd...
Nog een dikke kus en knuf,
Suzy

Anonymous said...

Kerel!
Ik ben net terug van enkele internetloze dagen te Vlissingen, niet meteen het einde van de wereld, hooguit van Zeeland, en ze hebben er zelfs een filmfestival. Andere sferen dan Finis-terra, in elk geval. Volgens de Japanse auteur Haruki Murakami is er aan het einde van de wereld een "Hard-boiled Wonderland" maar wat ie daar mee bedoelt is me ook na lectuur van zijn lijvige roman niet meteen duidelijk geworden. Misschien dat het jou begint te dagen, nu je Finis-Terra nadert, misschien intussen met slepende, strompelende tred, maar ik hoop nog steeds met rasse schreden. En dat je er vooral moge vinden waar je binnenin naar op zoek bent.
Tot dra!
Luk

Anonymous said...

Broerke,
Niet wanhopen, het weer zal wel ietske beter worden,
onze papa zal het tof vinden daar een stukje uitgestrooid te worden net zoals hij graag onder mijnen treurwilg ligt.
hou je taai!!
je zus
groeten van ons ma'ken.

fw said...

Hey Steven,

Ik wens je veel sterkte en zon tijdens de laatste dagen van deze tocht. Ik wens je ook een paar antwoorden toe op de vele vragen die je hebt. Het is alleszins een heel mooi symbolisch gebaar dat je daar stelt en een mooie rustplaats voor je vader. Tot gauw in de towers...

Filip

fw said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...

Dag Steven, ik hoop dat je manier van afscheid nemen jou rust zal brengen. Ik heb spijtig genoeg ook al afscheid moeten nemen van één van mijn ouders. Het is pijnlijk als iemand weggaat die je héél graag ziet.
Ikzelf heb die leegte ingebouwd in mijn dagelijkse leven en weet dat mijn moeke nu rust heeft.
Ik wens je veel steun opdat je jou eigen opdracht nu kan volbrengen en opdat je daarna de draad in je leven weer kan opnemen.
Claudine

Anonymous said...

Dag Steven,
Doorzetter... proficiat! Ik ben fier op u!
Hopelijk regent het de komende dagen niet! Moed, amigo, moed!
We spreken elkaar spoedig!
Koen