Het is weer een beetje wennen, het pelgrimsleven. Ik zit hier momenteel in de tuin van de albergue van Ponferrada. De sfeer is vredig, het orgel van de aanpalende kapel is goed op dreef. Daarnet was het nog gregoriaans, nu meer psychedelisch van stijl.
De organist is enorm gedreven aan het freewheelen.
Desondanks voel ik mij hier toch een beetje een vreemde eend.
Zonet in de Camino gestapt en nog wat onwennig...een hele ommekeer.
Iedereen in de tuin hier is al een tijdje aan het stappen, dat zie je.
De meeste zien er gebruind en lichtelijk afgepeigerd uit. Ik ben nog fris en voel mijn beenspieren nog niet maar dat zal de volgende dagen snel veranderen.
De eerste paar dagen zijn het zwaarst. Het spierkapitaal (ahummm..) dat ik vorige keer bij elkaar gespaard had is alweer verdwenen, dus dat wordt eerst even wennen.
Het weer was vandaag uitstekend doch nu wordt het fris want Ponferrada ligt in de bergen.
Morgen worden de duiven hier om halfzeven gelost want om kwart na zeven wacht er een trein op mij naar Sarria, al denk ik niet dat hij lang zal wachten.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment